Hadisy Nałałija

Latifa

Kalif Omar ibn Al-Chattab powiedział: „usłyszałem Wysłannika Allaha (salla allahu alaihi wa sallam), który mówił: każdy czyn związany jest z intencją i każdy człowiek będzie wynagrodzony wg swojej intencji. Ten, który emigrował¹ z intencją dla Allaha i Jego Wysłannika, będzie wynagrodzony wg tej intencji, a ten, który emigrował dla korzyści materialnych lub, aby ożenić się z kobietą to jego emigracja jest dla samych korzyści.”
relacjonował: Al-Buchari i Muslim

emigracja: ucieczka Proroka Muhammada i wszystkich muzułmanów z Mekki do Medyny przed prześladowaniem ze strony wrogów islamu.

Z treści hadisu należy wnioskować, że Allah (subhana ła ta'ala) nie nagradza czynów pozbawionych intencji zadowolenia Allaha (subhana ła ta'ala). Popełniający jakikolwiek uczynek odniesie sukces w życiu doczesnym i w życiu wiecznym, jeżeli jego intencja jest czysta i skierowana do Allaha (subhana ła ta'ala). Niepowodzenie natomiast odniesie popełniający uczynek ze złą intencją.

Zatem popełniający uczynek odniesie sukces lub dozna przepaści poprzez akceptację lub odrzucenie jego uczynku przez Allaha (subhana ła ta'ala), tzn. że konsekwencją czynów zaakceptowanych przez Allaha (subhana ła ta'ala) jest wynagrodzenie, zaś odrzuconych potępienie.

O intencji Allah (subhana ła ta'ala) wspomniał w Kur'anie w wielu wersetach, np.:

•w surze LXVII w.1-2: „Błogosławiony niech będzie Ten, w którego ręku jest Królestwo. On jest nad każdą rzeczą wszechwładny! Który stworzył śmierć, życie, aby Was doświadczyć, aby wiedzieć który z Was jest lepszy w działaniu; On jest Potężny, Przebaczający!...” Życie na ziemi jest więc dla ludzi doświadczeniem i wielkim egzaminem, których wynik będzie ogłoszony w Dniu Sądu Ostatecznego. Materię badaną stanowią tutaj uczynki, wśród których możemy wyróżnić grzechy i dobre czyny. Zapłatą za grzechy będzie cierpienie, a za dobre uczynki wynagrodzenie. Należy przy tym wspomnieć, że wśród dobrych uczynków wyróżniamy uczynki z dobrą intencją i uczynki ze złą intencją.

•W surze XVIII w.28: „I cierpliwy bądź z tymi, którzy wołają do Swego Pana dniami i nocami, chcąc zadowolić Go...” „chcąc zadowolić Go...” oznacza, że ich intencją jest zadowolenie Allaha.

•W surze XCII w.19-20 Allah (subhana ła ta'ala) powiedział: „On nie wyświadcza nikomu dobrodziejstwa po to by otrzymać nagrodę, lecz jedynie z tęsknoty do oblicza Swego Pana-Najwyższego!”

„Kiedyś do Proroka (salla allahu alaihi wa sallam) przyszedł mężczyzna z pytaniem: Jeśli człowiek walczy oczekując nagrody i sławy – to co za to ma? Wysłannik Allaha (salla allahu alaihi wa sallam) odpowiedział: Nic! I dodał, że Allah (subhana ła ta'ala) nie akceptuje czynów wykonanych bez czystej intencji zadowolenia Go”. Jeżeli powłoka czynu wskazuje intencję dla Allaha, a właściwie intencja nie jest czysta w zupełności, to czyniący jest grzesznikiem. Dzieje się tak wówczas, jeśli czyn wykonywany jest chociażby po części z myślą o ludziach, czyli na pokaz. „Na pokaz” oznacza w islamie jeden ze stopni uprawiania politeizmu. Jest to nawet dla Allaha jednym z najgorszych grzechów, gdyż powidział Allah (subhana ła ta'ala) w Kur'anie s.IV w.116: „Allah nie wybacza dodawania mu współtowarzyszy lecz wybacza komu chce mniejsze grzechy” i powiedział też s.CVIII w.4-6 „Biada modlącym się, którzy są niedbali w swojej modlitwie, którzy tylko chcą być widziani”.

Ponadto wielkość czynu nie świadczy o jego wartości, gdyż intencja może podwyższyć wartość najmniejszego uczynku oraz obniżyć wartość największego czynu, np. człowiek wydający bardzo dużą ilość pieniędzy na cele charytatywne na oczach publiczności i przy ich aplauzie czy też Matka Wiernych -Aisza (raa) dająca biednemu pół daktyla – pół, gdyż sama miała jednego. W tym wypadku intencja obniżyła wartość czynu tego człowieka, który wydał dużo pieniędzy przy aplauzie publiczności, a podwyższyła wartość czynu Matki Wiernych mimo że jej czyn był bardzo niewielki. Intencja jednak wzmocniła go tak, jak osłabiła wartość czynu tamtego człowieka. Niezbędnym jest więc naprawianie swojej intencji i obserwowanie jej bez przerwy, żeby nie dostać się do labiryntu prowadzącego w konsekwencji do piekła. Naprawianie intencji jest niezbędne także po to, aby osiągnąć lojalność w oddawaniu czci Allahowi (subhana ła ta'ala).

Hadis ten pomaga w zrozumieniu faktu, iż czysta intencja wobec Allaha (subhana ła ta'ala) wytwarza w naszych sercach zadowolenie, a nasz charakter czyni prostolinijnym. Niewłaściwa zaś intencja powoduje wyrzuty sumienia, niezadowolenie serca, a charakter czyni fałszywym.

Należy tutaj podkreślić, iż intencja wyznacza różnice między wiernymi a hipokrytami. Wierni mają czystą intencję wobec Stwórcy i wszystko co czynią trafia do Niego. Hipokryci zaś czynią odwrotnie, przedkładając zadowolenie ludzi, siebie samych, własnej próżności i ambicji nad intencją dla Allaha.

Allah (subhana ła ta'ala) w Kur'anie objawił wiele wersetów dotyczących hipokryzji, m.in. w s.II w. 8-10: „Wśród ludzi są tacy, którzy mówią: Wierzymy w Allaha i Dzień Ostateczny. Lecz oni wcale nie są wierzącymi. Oni usiłują oszukać Allaha i tych, którzy wierzą, lecz oszukują tylko siebie samych; Oni tego nie pojmują. W ich sercach jest choroba, a Allah jeszcze powiększa ich chorobę. Spotka ich kara bolesna za to, że kłamią

Hadis pochodzi ze zbioru 40 hadisow nałałija (komentarz- imam Ali Abi Issa)

Latifa

Kalif Omar Ibn Al-Chattab powiedział: W czasie gdy siedzieliśmy u Wysłannika Allaha (salla allahu alaihi wa sallam), pewnego dnia przyszedł do nas mężczyzna w bardzo białym ubraniu, z czarnokruczymi włosami, nie widać było po nim śladu podróży. Nikt z nas nie znał go. Siadł naprzeciwko Proroka (salla allahu alaihi wa sallam), podkurczywszy nogi i położywszy ręce na jego udach i powiedział: „O Muhammadzie, powiedz mi o islamie”. Wysłannik Allaha powiedział: „Islam to to, że oświadczasz – Nie ma boga, oprócz Allaha, a Muhammad jest Wysłannikiem Allaha” - wykonujesz modlitwy, dajesz zakat2, pościsz w miesiącu ramadan i odbywasz pielgrzymkę do Mekki, jeżeli jest to w twoich możliwościach. Przybysz powiedział: „Mówisz prawdę”. Zdziwiliśmy się, że pytał Proroka, a on zgodził się z nim. Nieznajomy powiedział: „Powiedz mi o Iman3”. Prorok rzekł: „To, że wierzysz w Allaha, w Jego anioły i Jego księgi i Jego wysłanników i Dzień Ostateczny i to, że wierzysz w przeznaczenie dobre i złe”. Przybysz powiedział: „Mówisz prawdę” i powiedział do Proroka: „Powiedz mi o Ihsan4”. Prorok odrzekł mu: „Żebyś czcił Allaha jakbyś Go widział, a jeśli Go nie widzisz to On ciebie widzi”. Nieznajomy powiedział: „Powiedz mi o As-Sa'a5”. Prorok powiedział mu: „Zapytany o As-Sa'a nie wie więcej niż pytający”. Przybysz powiedział: „Powiedz mi o jej znakach nadejścia”. Prorok odpowiedział: „Jeśli niewolnica urodzi swoją panią i jeśli zobaczysz bosych, gołych, potrzebujących pasterzy budujących wysokie budowle”. Przybysz odszedł, a po długim czasie Prorok powiedział: „O Omarze, czy wiesz kto pytał?” Odpowiedziałem: „Allah i Jego Wysłannik lepiej wiedzą ode mnie”. Prorok powiedział: „To był Gabriel, przyszedł żeby uczyć was waszej religii”

relacjonował: Muslim

zakat: to co muzułmanin wydaje w imię Allaha dla potrzebujących. Zakat udoskonala muzułmanina i obdarza go błogosławieństwem.

iman: w języku arabskim oznacza wiarę.

ihsan: chodzi tutaj o najwyższy stopień wiary.

As-Sa'a: w języku arabskim oznacza godzinę (chodzi tu o godzinę, w której nastąpi koniec świata).

Tak jak opisał Prorok (salla allahu alaihi wa sallam) islam opiera się na pięciu fundamentach, począwszy od wyznania wiary: „Nie ma boga prócz Allaha i Muhammad jest Jego Wysłannikiem” będącego podstawą duchową, poprzez modlitwę łączącą ową podstawę duchową z wysiłkiem fizycznym, jałmużnę wymagającą dodatkowo wysiłku finansowego i pielgrzymkę skupiającą w sobie wszystkie poprzednie wymagania, a więc: podstawę duchową, wysiłek fizyczny i finansowy.

Zatem warunkiem, aby zostać prawdziwym muzułmaninem jest wdrożenie w życie wszystkich tych pięciu fundamentów. Natomiast „Iman” czyli wiarę, Prorok (salla allahu alaihi ła sallam) opisał jako wewnętrzne przekonanie o istnieniu Allaha, Jego Aniołów, Ksiąg, Wysłanników, Dnia Ostatecznego oraz Przeznaczenie dobre i złe. Allah (subhana ła ta'ala) w S.II w.285 oznajmił nam: „Posłaniec uwierzył w to co mu zostało wysłane od Pana i wszyscy uwierzyli w Allaha i w Jego Aniołów i w Jego Księgi i w Jego Posłańców. My nie czynimy różnicy między żadnych z Jego Posłańców. Oni powiedzieli: Usłyszeliśmy i posłuchaliśmy, Twoje przebaczenie Panie Nasz, do Ciebie zmierza wędrowanie”. Wiara w Wysłanników Allaha oznacza akceptację wszystkiego o czym opowiadali. W innym hadisie Prorok (salla allahu alaihi ła sallam) opisał wiarę następująco „Wiara wyraża się w skali ponad 60-cio stopniowej. Najwyższym stopniem jest powiedzenie: „Nie ma boga prócz Allaha” i najniższym stopniem jest usuwanie przeszkód z drogi. Jednym ze stopni wiary jest wstydliwość”.

Kolejny hadis opisuje wiarę jako coś co spoczywa w sercu i zostaje potwierdzone czynami. O „Ihsan” natomiast zostało wspomniane w Kur'anie w licznych miejscach. Raz związane z wiarą, a innym razem z islamem. W innym miejscu z bogobojnością lub z dobrymi uczynkami, a Prorok (salla allahu alaihi ła sallam) opisał go: „Żebyś czcił Allaha jakbyś go widział”. Oznacza to, aby człowiek czuł bliskość Allaha co spowoduje częstą obserwację Allaha, a wtedy dopiero można poszukać miłości do Allaha i bogobojności. Wysłannik Allaha (salla allahu alaihi ła sallam) powiedział: „Najlepsza wiara, to żebyś wiedział, że Allah jest z Tobą wszędzie dokąd pójdziesz”.

W Kur'anie Allah (subhana ła ta'ala) objawił w surze Kaf w.16: „My stworzyliśmy człowieka i wiemy co podszeptuje jemu dusza. My jesteśmy bliżej niego aniżeli arteria jego szyi”. A w innym miejscu czytamy: „Jeżeli zapytają cię moi słudzy o mnie, to powiedz – Jestem bliski”.

Reasumując – islam można przedstawić jako dwupoziomowy budynek, w którym na poziomie „0” znajduje się pięć kolumn tworzących fundamenty islamu (deklaracja wiary, modlitwa, zakat, post, pielgrzymka do Mekki). Na wysokości tego poziomu może znaleźć się każdy człowiek, nawet ten, który udaje że wierzy i praktykuje islam. Dopiero pierwszy poziom tworzy „Iman” (wiarę). Egzystuje na nim każdy, kto przekroczył poziom „0” szczerze, rzetelnie, gdyż głosząc islam całym sercem, bez cienia wątpliwości wierzył w:

1. Allaha, Jedynego Stwórcę wszystkiego zarówno widzialnego jak i niewidzialnego dla nas; Allaha, którego należy czcić i nikogo poza nim. Allaha Samowystarczalnego, Najwyższego i Doskonałego.

2. Aniołów Allaha.

3. Księgi Allaha. Do pięciu nam znanych należą: Suhuf, który otrzymał Abraham; Tora, którą otrzymał Mojżesz; Zubur, który otrzymał Dawid; Indżil, którą otrzymał 'Isa (Jezus). Wszystkie one dotarły do czasów współczesnych zmienione bądź zafałszowane, tak jak Allah (subhana ła ta'ala) objawił w surze Krowa w.75: „Czyź wy pragniecie, żeby oni wam uwierzyli, kiedy wśród nich była grupa takich, którzy słyszeli słowo Allaha, następnie je wypaczyli, kiedy już je zrozumieli, a przecież dobrze wiedzieli”.

Ostatnią księgą, którą otrzymał Muhammad (salla allahu alaihi ła sallam) jest Koran.

Jej czystość Allah (subhana ła ta'ala) zagwarantował do końca świata: „Zaprawdę My posłaliśmy Księgę i My jesteśmy jej stróżami” - sura XV w.9

W surze XLI w.41-42 czytamy: „... a przecież to jest Księga wspaniała, nie przenika do niej fałsz z żadnej strony, to jest objawienie pochodzące od Mądrego, Godnego Chwały”.

4. Wysłanników Allaha, z których Muhammad (salla allahu alaihi ła sallam) jest ostatnim. Jego misja dotyczy oczyszczenia religii monoteistycznych z wszelkich kłamstw i zafałszowań, a także kończy dzieło Allaha w objawieniu religii.

5. Dzień Sądu Ostatecznego, w którym Allah wynagradza Rajem za dobre uczynki, a karze Piekłem za złe.

6. Przeznaczenie dobre i złe.

Kwestia przeznaczenia w islamie jest szczególna. Muzułmanin wierzy, iż przeznaczenie zarówno dobre jak i złe nie decyduje o jego ostatecznym losie, jak i o tym, czy będzie nagrodzony lub ukarany. Przecież nie wywierało ono wpływu na człowieka podczas dokonywania wyboru pomiędzy dobrem i złem. Przeznaczenie kieruje człowieka do momentu, gdy przywiedzie go na rozstaje dróg: jednej prowadzącej do Raju i drugiej do Piekła. Wybór należy wówczas całkowicie do człowieka.

Podsumowując – winniśmy zrozumieć, że przeznaczone są nam wszystkie te rzeczy w nas i wokół nas, na które nie mamy żadnego wpływu (np. kolor skóry, grupa krwi, język za pomocą którego porozumiewamy się z otoczeniem).

Przeznaczenie może przejawiać się w różny sposób:

1.Poprzez obsypywanie nas dobrodziejstwami Allah (subhana ła ta'ala) bada naszą wdzięczność. Bada nas, czy otrzymany dar zostanie spożytkowany tak jak nakazał (np. Oddaliśmy należytą jego część biednym, czy byliśmy skąpi; wydaliśmy go umiarkowanie, czy byliśmy rozrzutni...).

2.Poprzez obciążanie nas, bada naszą cierpliwość i szczerość wiary. Czy pod naciskiem problemów będziemy wdzięczni, czy też odwrócimy się.

3.Poprzez obciążanie nas w celu oczyszczenia z popełnionych grzechów, karząc za nie na ziemi.

4.Poprzez obciążanie nas aby wzmocnić i hartować naszą wiarę. Aby nie tylko najmniejszy podmuch nas zdmuchnął, ale aby wichura nas nie ugięła.

Na ostatnim poziomie tej budowli będzie miejsce dla ludzi, którzy czczą Allaha w taki sposób, że gdyby nawet ujrzeli Go, nie zwiększyłoby to stopnia ich wiary. I to nazywamy Ihsan, czyli czczeniem Allaha w najwyższej formie. Cechą charakterystyczną dla tego rodzaju ludzi, jest to że nikogo poza Allahem się nie obawiają, a ich opis w surze IX w.18 brzmi następująco: „I będzie odwiedzać meczety Allaha tylko: ten, kto wierzy w Allaha i Dzień Ostateczny, ten kto odprawia modlitwę, ten kto daje jałmużnę i ten, kto obawia się tylko Allaha. Być może tacy będą w liczbie prowadzonych drogą prostą”.

Natomiast o końcu świata Prorok (salla allahu alaihi ła sallam) powiedział:

„Zapytany o As-Sa'a nie wie więcej niż pytający”. Oznacza to,że żadne ze stworzeń Allaha nie wie o czasie końca świata, gdyż Allah (subhana ła ta'ala) zachował ten termin dla siebie. W surze Wyrywający w.42-44 Allah (subhana ła ta'ala) objawił:

Będą Cię pytać o Godzinę – kiedyś nadejdzie. Jak możesz wspominać o niej. Do Twojego Pana należy jej ostateczny termin”. W tym hadisie Prorok (salla allahu alaihi ła sallam) wspomniał natomiast o dwóch znakach zbliżania końca świata.

Pierwszy, „jeżeli niewolnica urodzi swoją panią”. Uczeni islamscy dopatrują się tutaj nadejścia takich czasów, w których nastąpi upadek systemu moralnego na tyle, że zanika wdzięczność dzieci wobec rodziców. Dlatego dzieci będą traktować swoich rodziców tak jak swoich niewolników (z góry, wyniośle, z pogardą ...).

Drugi znak - „Jeżeli zobaczysz bosych, gołych, potrzebujących pasterzy budujących wysokie budowle”.

Oznacza to, że ludzie najniższych warstw społecznych stanowić będą najwyższą warstwę społeczną. W innym hadisie Prorok (salla allahu alaihi ła sallam) opisał koniec świata następująco: „Uczciwy będzie podejrzany, podejrzany będzie wiarygodny, a najgorsi ludzie będą przemawiać w imieniu wszystkich”.

Latifa

Abdullah ibn Omar ibn al-Chattab powiedział: "Usłyszałem Wysłannika Allaha (salla Allahu alaihi ła salam), który mówił: Islam został zbudowany na pięciu filarach: deklaracji (Nie ma boga oprócz Allaha, a Muhammad jest Wysłannikiem Allaha), wykonywaniu modlitw, dawaniu zakat, pielgrzymce do Mekki, poście w miesiącu Ramadan.”

Relacjonował: Buchari i Muslim

W poprzednim hadisie zasygnalizowaliśmy istnienie pięciu fundamentów dźwigających cały islam. Jeżeli owa konstrukcja będzie solidnie umocniona w naszych sercach to i nasz islam będzie trwały i solidny. Warto więc analizować je po kolei aby uświadomić nam ich wielką i złożoną wartość.

1. Nie ma boga oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Wysłannikiem.

Wymawiając deklarację wiary muzułmanin powinien mieć następujące skojarzenia: wiarę w Boga Jedynego, Stwórcę Wszystkiego. Jemu tylko należna jest cześć i chwała. Z tym jednak, że rozumienie tego fundamentu wiary jest różne w zależności od stopnia wiary u ludzi. Prześledźmy tą zależność na przykładzie ludzi znajdujących się na „poziomie 0” i „poziomie Ihsan” (patrz hadis nr 2).

Ci pierwsi mogą zrozumieć, że Bogiem i Stwórcą wszystkiego jest Allah i mieliby rację, chociaż jest to racja częściowa. Ludzie z poziomu Ihsan zrozumieją ponadto, że „Nie ma boga prócz Allaha” – oznacza to, że nikogo się nie obawiają prócz Allaha, nikomu nie są posłuszni w nieposłuszeństwie wobec Allaha. Tacy ludzie odstępstwo od tej reguły uważają za grzech. Jeden z nich pewnego razu napisał list o swojego brata mówiąc m.in. „Bracie, jeśli masz poparcie Allaha, to kogo się obawiasz? A jeśli On jest przeciwko tobie, to u kogo znajdziesz schronienie?”.

Praktyczne potwierdzenie deklaracji wiary powinno być następujące: skoro uznałem Allaha za Jedynego Boga, to moim obowiązkiem jest wykonywanie wszystkich obowiązków, które na mnie nałożył i oddalenie się od wszelkich rzeczy zabronionych. W dalszej konsekwencji skoro uwierzyłem, że Muhammed (salla Allahu lihi ła salam) jest Jego Ostatnim Wysłannikiem, to powinienem być wobec Niego posłuszny we wszystkim o czym opowiadał.

2. Wykonywanie modlitw.

W islamie na wiernych spoczywa obowiązek wykonywania modlitw 5 razy dziennie. Są to:

Fadżr, składająca się z 2 rakaa (rakaa – pokłon oddany Allahowi), wykona nad ranem przed wschodem słońca;

•Zuhr, składająca się z 4 rakaa, wykonana w porze południowej;

•Asr, składająca się z 4 rakaa, wykonana w porze popołudniowej;

•Maghreb, składająca się z 3 rakaa, wykonana po zachodzie słońca;

•Iszaa, składająca się z 4 rakaa, wykonana w porze nocnej.

Modlitwa zbliża nas do Allaha (Suchana ła ta’ala), czyni z nas ludzi bogobojnych, powstrzymuje nas od czynienia zła, tak jak Allah (Suchana ła ta’ala) objawił w surze XXIX w.45: „… modlitwa chroni od szpetoty i powstrzymuje od niegodziwości …”.

Z tego też względu Wysłannik Allaha (salla Allahu lihi ła salam) oznajmił, że „modlitwa jest osią wiary” oraz „między człowiekiem a politeizmem i niewiernością jest opuszczenie modlitwy”.

3. Zakat.

Jest to część funduszy odprowadzana raz w roku z dochodów ludzi zamożnych, przeznaczona dla biednych. Ponadto zakat oczyszcza nas z grzechów. Sura IX w.103 „weź z ich majątku datek oczyszczając ich i usprawiedliwiając i módl się za nimi. Zaprawdę twoja modlitwa to uspokojenie dla nich, a Allah jest słyszący i Wszechwiedzący”.

4. Pielgrzymka do Mekki, przynajmniej raz w życiu jeśli kogoś stać na to.

Allah objawił w Kur’anie w surze III w. 97 „… na ludziach ciąży obowiązek względem Allaha – na tych którzy mają ku temu środki – odprawienia pielgrzymki do tego Domu (Kaaba) …”.

5. Post w miesiącu Ramadan.

W czasie trwania postu nie należy spożywać posiłków, pić, palić, obowiązuje wstrzemięźliwość seksualna od świtu do zachodu słońca. Niewątpliwą korzyścią wypływająca z przestrzegania postu jest umocnienie duchowe, gdyż hartuje naszą odporność duchową. Poprzez oczyszczanie organizmu poprawia nasz stan zdrowia i zapewnia odporność fizyczną. Na dodatek oczyszcza nas z grzechów, tak jak Prorok (salla Allahu lihi ła salam) przekazał: „Kto pości z wiarą w Allaha i z obawą przed Jego karą, zostają mu wybaczone wszystkie grzechy jakie już popełnił”.

Tego kto praktykuje powyższe fundamenty islamu określimy mianem całkowitego muzułmanina. Kto zaniechał ich w zupełności, określimy jako „kafir” (niewierzący). A ten, kto z kolei przestał uznawać chociaż jeden z nich, przestaje być muzułmaninem. Taki pogląd wyrażają wszyscy uczeni muzułmańscy.

Natomiast tego, kto uznał wszystkie zasady islamu i oprócz deklaracji wiary zaniechał ich praktykowania z lenistwa nazywa się „fasik” (grzesznikiem). A tego, kto zewnętrznie okazuje iż uznaje i praktykuje lecz wewnątrz jest inaczej, nazywamy hipokrytą. W surze IV w.145 czytamy: „Hipokryci są w najniższym miejscu w Piekle”, czyli dosięgnie ich największa kara.

Latifa

Abdullah Ibn Masud powiedział: Opowiadał mi Wysłannik Allaha, a on jest prawdomówny i my mu wierzymy w to co on mówi: „ Każdy z Was powstał w łonie swojej matki jako zarodek przez 40 dni, a później tyle samo jako płód w kształcie pijawki, potem tyle samo jako płód w kształcie ugryzienia, a później będzie wysłany do niego anioł i tchnie w niego ducha i zostaną zapisane cztery sprawy: należne mu jego codzienne zaopatrzenie, jego śmierć, jego czyny i to czy będzie szczęśliwy czy nieszczęśliwy. Na Allaha (przysięgam), poza którym nie ma Boga, niektórzy z was popełnią czyny ludzi idących do raju, aż odległość między nimi a rajem będzie na wyciągnięcie ręki ale wcześniej zostało im przyznane czynić czyny ludzi idących do piekła, aż odległość między nimi a piekłem będzie na wyciągnięcie ręki, ale wcześniej zostało im przeznaczone czynić czyny ludzi idących do raju i wchodzą do raju.”
relacjonował Buchari i Muslim

W celu przedstawienia okresów, przez które przechodzi płód tak jak opisał je Prorok przytoczymy fragment z kasety „To jest prawda” – Zandaniego, która znajduje się w zbiorach Stowarzyszenia Studentów Muzułmańskich w Polsce. „Naukowcy naszego wieku chwalą się odkryciem wszechświata, ale Koran omawiał to już, a także naturę człowieka. W rezultacie zaprezentujemy prof. Kith Moora, jednego z największych uczonych na świecie w dziedzinie anatomii i embriologii. Prosiliśmy go aby dał nam naukowe wytłumaczenie analizowanych wersetów Koranu i tradycji Proroka, hadisów związanych ze swoją specjalizacją . Prof. K.M. jest autorem książki „ Developing human”, która została przetłumaczona na 8 języków. Gdy poproszono profesora o przeanalizowanie wersetów z Koranu i hadisów był zadziwiony. Interesowało go jak Prorok Muhammad 14 wieków temu mógł opisać embrion i fazy jego rozwoju tak dokładnie. Naukowcy poczynili te odkrycia 30 lat temu. W niedługim czasie zainteresowanie prof. M. przerodziło się w uwielbienie dla tego objawienie i przewodnictwa . Przedstawił te poglądy środowisku naukowemu, wygłosił także wykłady na temat zgodności Koranu i sunny z nowoczesna embriologią. „ Jest dla mnie wielka przyjemnością pomóc w wyjaśnieniu twierdzeń Koranu na temat rozwoju ludzkiego. Jest dla mnie oczywistym, że musiały one przyjść do Muhammeda od Boga lub Allaha, ponieważ cała ta wiedza została odkryta wiele wieków później. Daje mi to do zrozumienia, że Muhammed miał być wysłannikiem Boga lub Allaha.”
Porównując pijawkę wodną do embriona w fazie „alaka” dostrzegł wielkie podobieństwo między nimi. Twierdzi, że embrion w czasie fazy alaka przybiera postać podobna do pijawki. Pracując nad tym fenomenem umieścił zdjęcia pijawki i embriona obok siebie i zaprezentował je na konferencji naukowej. Możemy także zaobserwować przyczepienie się embriona w fazie alaka do ściany macicy matki. Słowo alaka oznacza grudkę zakrzepłej krwi. Jest istotne by zwrócić uwagę, jak twierdzi prof. M., że w czasie fazy alaka krew embriona przypomina krew uformowana w zamkniętych żyłkach do momentu uformowania się obwodu metabolicznego pomiędzy embrionem a łożyskiem. Stąd embrion przypomina kształtem zakrzepłej krwi, a słowo alaka opisuje wszystkie cechy embriona.
Prof. M. mówił także o „mudgha” lub „przezutej substancji”. Wziął kawałek gumy i pożuł ją w ustach. Wziął zdjęcie embriona w fazie mudgha. Porównując te dwa prof. Stwierdził, że embrion w fazie mudgha przypomina przeżuta substancję. Kilka magazynów medycznych zaprezentowało wiele twierdzeń prof. M., dodatkowo wystąpił w trzech programach telewizyjnych, w których wyjaśnił zbieżności między współczesna nauka a tym co zostało objawione w Koranie 14 wieków temu. W konsekwencji zadano mu pytanie: „Czy oznacza to, że wierzy pan, iż Koran jest słowem Allaha?” Na co odpowiedział: „ Nie widzę istotnych trudności w zaakceptowaniu tego”. Zapytano go :” Jak może pan wierzyć w Muhammeda, podczas gdy wierzy pan w Jezusa Chrystusa”. Odrzekł: „ Wierze, że obaj pochodzą z tej samej szkoły”. Wielu współczesnych naukowców może się obecnie dowiedzieć, że Koran pochodzi i zawiera wiedzę Allaha. Jak powiedział: „Allah zapewnia cię, że to, co zostało objawione pochodzi z Jego wszechwiedzy”. Oznacza to, że Muhammed jest wysłannikiem Allaha.
Jeśli chodzi o „ tchnięcie duszy” przez anioła, to w hadisie jest napisane, że nastąpi to po 120 dniach ciąży. W innym hadisie Prorok powiedział: „Jeśli miną 42 noce od zapłodnienia Allah wysyła anioła do płodu, żeby ukształtował go i stworzył słuch, wzrok i skórę, mięso i kości, a potem pyta Allaha o płeć”. Ale tak naprawdę nie wiemy, który z przedstawionych hadisów jest bardziej dokładny, gdyż któryś z nich może nie pochodzić od Proroka.
Potem Bóg rozkazuje aniołowi, żeby zapisał jego przeznaczenie w postaci codziennego zaopatrzenia, datę śmierci i uczynki. W dalszej części hadisu podkreślone jest, jak ważne są drogi, na których spotyka nas śmierć. Oznacza to, że gdyby ostatnie nasze uczynki były uczynkami ludzi kroczących do raju, to wejdziemy do raju. Jeżeli natomiast ostatnie nasze uczynki były uczynkami ludzi kroczących do piekła, to podzielimy ich los i na ten temat Prorok powiedział: „ Uczynki są związane z końce, tzn. że gdyby ktoś czcił Boga przez całe życie, a chwilę przed śmiercią zwątpił i zmarł w tym stanie, to podzieli los niewiernych, którzy żyli całe życie jako niewierni. A gdyby ktoś pod koniec życia nawrócił się i wszedł na drogę Allaha, i zmarł w tym stanie, to wejdzie do Raju. Powinniśmy zawsze chronić nasza wiarę i nie oddalać się od Boga i żebyśmy zawsze powtarzali prośbę Przyjaciół Muhammeda do Boga, „Boże niech będzie mój ostatni czyn najlepszy z nich i najlepszy mój dzień niech będzie dniem, w którym Ciebie spotkam”.
Błędem byłoby zrozumienie z treści tego hadisu, że z góry przeznaczone jest nam piekło bądź raj, chociaż Bóg zna nasze losy ze względu na to, że jest Wszechwiedzący. Jednakże Bóg przygotował dla nas dwa miejsca: jedno w raju, drugie w piekle i dał nam wolność wyboru.

Latifa

Aisza, żona Proroka powiedziała: „ Wysłannik Allaha rzekł: „ Ten, który wprowadza zmiany w naszej religii, to to, co robi wraca z powrotem do niego”.
Relacjonował Buchari i Muslim
W hadisie jest jasno przedstawione, że należy eliminować jakiekolwiek naleciałości, które nie są zgodne z zasadami prawodawstwa islamskiego, mającego swe źródło w Qur’anie i sunnie Proroka. Najlepszym przykładem tego jest 3-osobowa grupa przyjaciół Proroka, która w stanie euforii duchowej zawarła między sobą umowę. Jeden z nich przysiągł, że nigdy nie zbliży się do tłuszczu i mięsa. Drugi, że nigdy nie zbliży się do kobiety. Przysięga trzeciego dotyczyła przestrzega nieustannego postu, do końca życia. Prorok dowiedziawszy się o tym oznajmił im: „ Ja jestem najlepszy z was, a jem mięso i tłuszcz, żenię się i nie poszczę codziennie. Kto odszedł od mojej sunny ze mną nie ma nic wspólnego”. Stanowi to na tyle poważny problem, że Prorok wykazał w stosunku do nich aż taką surowość. A to z tego względu, że gdyby taki rodzaj działania był dozwolony czyniłoby to wiarę sztywna i nie do zniesienia dla ich naśladowców.
Nie tylko wysłannik Allaha potępił taki rodzaj dodatkowych poczynań, ale także Allah objawił w Qur’anie werset 21 w surze XLII: „ Czy Oni maja takich współtowarzyszy w religii, którzy uczynili dla nich prawem w religii to na co nie pozwala Allah, i gdyby nie to, że Allah postanowił, iż rozstrzygnięcie jest w Dniu Sądu , toby naprawdę sprawę między nimi rozstrzygnął. Zaprawdę niesprawiedliwych czeka kara bolesna”.
Pamiętać należy przy tym, że mogą wystąpić także działania, które nie są sprzeczne z zasadami religii islamu, a które nie miały miejsca w czasach Proroka. Wówczas taki czyn nie powinien być zwalczany ani eliminowany. Przykładem tego może być fakt, że za życia Wysłannika Allaha Qur’an nie był zebrany w formie Księgi. Dopiero za czasów Abu Bakra (pierwszego kalifa) Qur’an został złożony w jeden egzemplarz, a za czasów trzeciego kalifa- Osmana został powielony i wysłany do różnych zakątków świata islamskiego. Tego typu działanie miało na celu nie dopuszczenie do zapomnienia i sfałszowania Qur’anu. Było to niezbędne chociażby dlatego, że nowi wyznawcy islamu nie znający języka arabskiego, jego fonetyki i gramatyki zaczęli zniekształcać poprzez błędna wymowę znaczenie sens objawionych wersetów.

Latifa

Abu Zdarr Dżundub Ibn Dżunada i Abu Abd ar-Rahman Muaz Ibn Dżabal powiedzieli: Wysłannik Allaha rzekł: „Bój się Allaha gdziekolwiek jesteś i rób za każdy grzech dobry czyn, który go zmywa i postępuj z ludźmi dobrze”.

Zapytano Proroka: „Jakie cechy najbardziej gwarantują nam wejście do raju?” Prorok odpowiedział: „Bogobojność i dobry charakter”. Bogobojność jest obowiązkiem każdego muzułmanina. Wyraża się on w zaniechaniu wszystkiego, co prowadzi do gniewu Allaha, jest posłuszeństwem wobec Niego. Oznacza to praktykowanie wszystkich nałożonych przez Niego obowiązków oraz oddalenie się od wszystkich zabronionych nam rzeczy. Islam pragnie dla swoich wiernych, aby ich postępowanie było jak najbliższe doskonałości. Islam określa również człowieka jako istotę niedoskonałą, popełniającą błędy, gdyż doskonałymi spośród dzieci Adama są tylko Wysłannicy i Prorocy. Prorok dał receptę na odkupienie niewielkich grzechów mówiąc: „I rób za każdy grzech dobry czyn, który go zmywa”. Powiedział również „Wszyscy synowie Adama są grzeszni a najlepsi z nich to pokutujący.”

W islamie grzechy dzielą się na małe i wielkie. Przez dobre uczynki mogą być zlikwidowane tylko małe grzechy. Wielkie (tj. politeizm, zabójstwo, cudzołóstwo, picie alkoholu) zostają zmazane tylko przez szczerą pokutę. Pokuta taka składa się z trzech składników.
1) z obietnicy nie powracania do tego czynu złożonej Allahowi słt
2) z zaniechania tego czynu
3) z prośby do Allaha słt o przebaczenie
Jeśli grzech związany jest z drugim człowiekiem (np. kradzież)dochodzi czwarty składnik pokuty jakim jest uregulowanie sprawy z osobą poszkodowaną oraz uzyskanie jej przebaczenia.

Postępować dobrze z ludźmi tzn. zgodnie z islamskim kodeksem szlachetnego postępowania. Sprawa ta jest na tyle ważna, iż bardzo często czytamy o niej w hadisach. Powinniśmy podchodzić do tego poważnie, chociażby z tego względu, że jednym z najważniejszych celów, dla których Allah słt objawił wiarę, było udoskonalenie szlachetnego postępowania. Allah słt w surze XXIX wers 45 : „Modlitwa chroni od szpetoty i niegodziwości.” I dlatego Wysłannik Allaha powiedział: „Kogo modlitwa nie wstrzymuje od szpetoty i niegodziwości ten nie ma modlitwy.” Z tego względu jeden ze współczesnych islamskich uczonych powiedział, że jeśli wynikiem czczenia Allaha słt nie jest uzyskanie dobrego charakteru, to nasze czczenie jest ruchem mechanicznym.
Ponadto morale zbudowane na podstawie dobrego charakteru są podłożem powstawania różnych cywilizacji. A jego zanik jest powodem unicestwienia owych cywilizacji, których przykładów znamy wiele.
Allah słt objawił w surze XIII wers 11 „…Allah nie zmienia tego co jest w ludziach dopóki oni nie zmienią tego co jest w nich…” Oznacza to, że Allah słt nie zmieni sytuacji jakiegoś społeczeństwa czy jednostki z gorszej na lepszą lub odwrotnie, dopóki oni sami się nie zmienią na lepsze lub gorsze. Podajmy chociażby przykład ludu Noego, którego Allah słt ukarał „potopem” za nieposłuszeństwo, lub też bliższy nam przykład: upadek cywilizacji egipskiej (czcili faraona jako boga i nie poddali się znakom Allaha głoszonym przez Proroka Mojżesza).
Jest to zasada Allaha słt w traktowanniu niepokornych, jest tez ostrzeżeniem dla przyszłych cywilizacji. Ma wartość ponadczasową i za każdym razem gdy w jakiejś cywilizacji zanikają oznaki moralności, to ona sama wydaje na siebie wyrok dążąc do samozagłady.